23 in Zuid-Amerika, mijn eerste echte hike & Pisac

Laat ik maar weer eens wat van me laten horen, deze week weer heel wat meegemaakt!

Maandagavond (ja maandagavond) had ik bedacht dat ik eens even flink wilde stappen, aangezien ik om 12 uur jarig zou zijn en dit mijn eerste verjaardag ging worden aan de andere kant van de wereld zonder mijn vriendje, familie en vrienden. En uit gingen we! Ik hoefde de hele avond alleen maar te zeggen dat ik jarig was en hoppa daar kwamen de gratis cocktails naar me toe gevlogen. Letterlijk geen cent uitgegeven. Mijn lieve medestudenten hadden echter om 12 uur een verrassing voor me. Ze hadden de mensen van de betreffende club verteld dat ik jarig was en opeens stond ik daar dan, als een blond meisje op het podium, aangestaard door de hele club. Oh, wat was dat fijn.. Maar opeens was daar een mojito en oh wat voelde ik me jarig! Tot me werd gevraagd iets te zeggen in de microfoon en het enige wat ik uitkraamde was: MUCHAS GRACIAS. Het was een gezellige avond.

Na zo'n 3 uur slaap ging m'n wekker, want ja ik heb deze week ook nog gewoon 4 uur Spaanse les per dag. Bovendien had een medestudent beloofd pannenkoeken voor me te bakken. De hele keuken was versierd met ballonnen en ik kreeg zelfs een paar cadeautjes, hoe lief! Het was een andere, maar zeker geslaagde verjaardag!

Woensdag ben ik met een Spaanse lerares naar het chocolade museum geweest (ja dat hebben ze hier). Geleerd over de geschiedenis van chocola en hoe het wordt gemaakt, maar het belangrijkste van de hele rondleiding was natuurlijk het proeven van verschillende stukjes chocola en chocoladelikeur!

Vrijdag had ik een vrijwilligersworkshop, waarin er dieper werd ingegaan op de situatie in Peru. Als je hier rondloopt lijkt Peru op het eerste gezicht namelijk totaal geen ontwikkelingsland, maar dat is het wel degelijk. Het onderwijsniveau is ontzettend slecht, veel kinderen gaan niet naar school en/of zijn analfabeet en er is veel armoede. Ik kijk uit naar m'n project dat over zo'n 2 weken begint!

En dan was daar gister een van de eerste grote uitdagingen. Samen met 5 andere studenten ging ik de Rainbow mountain beklimmen. Om half 4 's ochtends ('s nachts) werden we opgepikt. Vervolgens zaten we meer dan 3 uur in de bus op weg naar waar we zouden starten. Na een ontbijt begon het dan, 8 kilometer hiken, steil bergopwaarts. Oh, wat was het zwaar! Hoe verder we kwamen hoe steiler het werd. Het laatste stuk was voor m'n gevoel haast verticaal. Om dan nog niet te spreken over het zuurstof niveau, dat, als je al bijna op 5 km hoogte zit, steeds lager wordt, hetgeen ademen af en toe haast onmogelijk maakt. Maar na zo'n 3 uur en 35 minuten lopen zagen we dan eindelijk waarvoor we het hadden gedaan: de Rainbow mountain, met al haar kleuren, prachtig! Wel erg koud, zo op meer dan 5 km hoogte. Maar goed, wie heen komt moet ook terug. Hoewel het grootste deel bergafwaarts was en dus wel sneller ging, waren we er toch na een paar uur wel echt goed klaar mee. De lunch, om 4 uur 's middags, smaakte dan ook na zo'n 16 km hiken erg goed! 'S avonds om half 9 pas thuis (ja het was een super mega lange dag) en ik was zo moe dat ik niet eens meer energie had om uit eten te gaan en m'n eigen diner, bestaande uit koekjes en chocola, in bed at en vervolgens als een blok in slaap viel.

Vanmorgen gingen we met een aantal meiden ontbijten bij ons favoriete tentje en ik nam zoals altijd een heerlijk vers fruitsapje en WENTELTEEFJES! Zo lekker! Daarna namen we de bus naar Pisac, een schattig dorpje hier ongeveer 45 minuten vandaan. Daar liepen we rond op een gezellig kleurrijk marktje en kocht ik weer eens van alles dat ik totaal niet nodig heb maar wat allemaal wel heel leuk is.

Nou, dat was me weer een weekje! En nu ga ik snel slapen, want m'n wekker gaat namelijk om 4 uur. Waarom? Dan word ik opgehaald en begint mijn 5-daagse Salkantay trekking naar Machu Picchu, een van de wereldwonderen. Heb er super veel zin in maar vind het ook wel heel spannend. Volgend weekend zal ik zeker vertellen hoe het me is bevallen!